Verona en Milano

Jess, daar ben ik weer met een reisverslagje. Waar ik jullie vorige keer nog een beetje jaloers kon maken met het lekkere weer, heeft de Noord-Europese kou inmiddels ook Bologna bereikt. Zo was het gisteravond maar acht graden en toen ik gisteravond zonder jas (die ben ik afgelopen week op een of andere manier kwijtgeraakt in de trein) in het stadion van de plaatselijke FC zat, weet ik weer een beetje hoe het voelt om Nederland te zijn. De Zwitser waarmee ik naar de wedstrijd was leek geen last te hebben van de kou. De Bolognese tifosi wel. Een paar zaten er zelfs al met muts en echte winterhandschoenen op de tribune. Pijnlijk, maar het is echt zo: de zomer is helemaal voorbij en ‘the winter is coming’

Van kou was vorige week zondag nog geen sprake toen ik met twee Zwiterse jongens en een Duits meisje naar Verona afreisde om twee plekken te bezoeken: Eerst het huis waarbij Romeo een serenade aan Julia bracht, vervolgens het oerlelijke Stadio Bentegodi om daar de wedstrijd Hellas Verona-Milan te bezoeken. Bij het huis maakte bijna iedere (Italiaanse) toerist een foto met het standbeeld van ‘Giulietta’. Vreemde was dat deze mensen dit lieten doen terwijl ze een van hun handen op de rechterborst van het beeld lieten rusten. Dit zou geluk en voorspoed brengen. Vreemd. De wedstrijd was, op een vechtpartijtje op de tribune naast ons, niet heel speciaal en Milan won helaas vrij makkelijk (1-3).

Na vervolgens weer voor drie dagen naar school te zijn gegaan, hoefde ik na het reisje naar Verona gelukkig niet lang te wachten op mijn volgende trip. Afgelopen weekend kwamen Tobias, Allard en Gijs me namelijk in Milaan opzoeken. De eerste twee arriveerden al op donderdagmiddag. Laatsgenoemde zou oorspronkelijk op vrijdagochtend bij het skirre, maar prima hotel in Milaan aankomen, maar miste zijn vlucht en landde pas ‘s middags op Malpensa.

Voordat Gijs aankwam, bezochten we op donderdagavond voor de verandering maar weer eens een voetbalwedstrijd. Elk woord dat ik aan dit potje vuilmaak, is er echter een te veel. Hoewel San Siro een geweldig stadion is, is het stadion van Milan en Inter half zo magisch als er nauwelijks supporters aanwezig zijn. Helaas was dat donderdagavond het geval. Bovendien eindigde de wedstrijd in 0-0 en denk ik dat er in de 90 saaiste minuten ooit in totaal twee keer op goal is geschoten. Spettacolo! Hoe dan ook werd de avond even later enigszins goedgemaakt met een diep gesprek en een paar glazen witte wijn onder de Milanese dom (..).

Hoe dan ook begon het feestje pas een dag later écht. Voordat Gijs aan het eind van de middag uitkwam hebben we met zijn drieën wat rondgelopen in de stad. Mét Gijs was het uitgaan ‘s avonds echter een afvalstrijd. Veel zinnigs kan ik er niet over zeggen. Wel dat ik het einde van de avond niet heb gered. Tobias ook niet (echt). Dat Milaan niet echt een vriendelijke stad is, werd om 3 uur ‘s nachts bevestigd. Toob werd midden op straat beroofd. Doordat we hier de volgende dag aangifte van moesten doen en de chagerijnige en met een even lelijke als zieke baard bewapende politieofficier hier nogal lang de tijd voor nam, kwamen we op zaterdag niet veel verder dan het bekijken van de Dom. ‘S avonds wel weer uitgeweest. Hoewel de entreeprijs van een club in Milaan nóg duurder is dan in Bologna, krijg je wel meer waar voor je geld. Club Hollywood was even meui als ‘luxe’ en er liepen drie keer zoveel knappe dames als in ‘mijn thuisstad’ rond. De prijs voor een biertje: acht euro. Lekker goedkoop!

Na op zondag nog even heel chill gelunched te hebben en naar een of ander vreemd Mexicaans offerfeest te hebben gekeken, pakten Toob en Allard op zondagmiddag alweer het vliegtuig naar huis en bleef ik alleen met Gijs over. Met zijn tweëen wat rondgelopen in de stad en terwijl we ‘s avonds in de luxe wijk Borse een biertje aan het drinken waren kwam Adriano Galliani (technisch directeur AC Milan) ineens langslopen. Hoewel deze naam de meeste van jullie waarschijnlijk helemaal niks zegt, is Galliani een van de machtigste mensen uit de Italiaanse voetbalwereld en is hij wereldberoemd. Natuurlijk even een fotootje mee gemaakt.

Helaas moest ook Gijs op maandagmiddag vertrekken en ben ik inmiddels weer terug in Bologna, waar het de afgelopen weken een stuk leuker is geworden. Er zijn meer mensen van mijn leeftijd en hier spreek ik regelmatig wat mee af. Prima. Zeker omdat ik anderhalve week te horen heb gekregen dat het eerder vertrekken naar Firenze niet echt een optie is. Dit maakt niet heel veel uit. Aankomende donderdag komen mijn ouders en gaan we naar Rome. Ook veel zin in.

Dit was hem weer voor deze keer,

A dopo!