W&W

Heujj,

Een maandje na mijn vorige stuk is het weer eens tijd voor een klein reisverslag. Ik ben nu voor twee en een halve maand in Italië en heb de taal inmiddels al redelijk onder de knie. Op school hebben de leerlingen die al wat beter zijn normaal gesproken ‘s middags les. Afgelopen week ben ik met mijn grammaticaklas naar het middagprogramma getransfereerd, wat dus wel een goed teken is. Hoewel het leren van het Italiaans dus prima gaat, vind ik het wel moeilijk om het buiten school toe te passen. Dit zal wel verbeteren naar mate ik hier langer zit.

Waar het hier in Bologna een tijdje heel leuk is geweest en er veel mensen van mijn leeftijd waren, zijn deze de afgelopen weken bijna allemaal naar huis gegaan. Hierdoor is het weer een beetje aan de saaie kant en ben ik weer iets meer op mijn kamer te vinden (How I Met Your Mother seizoen 3..) en zit het uitgaan er even niet in. Was daarom wel wat teleurstellend toen mijn huisbazin afgelopen week meldde dat er een Duitse jongen in het appartement naast mij zou gaan wonen en dit uiteindelijk een 60-jarige psycholoog bleek te zijn. Wolfgang woont in Berlijn en houdt ervan om (iets te) lang naar mensen te staren. Denk dat we samen wel een mooi duo vormen. Wilhelm und Wolfgang. Ouwe Duitsers.

Gelukkig gaat het voor de rest allemaal goed, heb ik het prima naar mijn zin en doe ik genoeg leuke dingen. Zo ben ik afgelopen weekend naar Milaan te gaan om samen met mijn vader – ook voetballiefhebber - naar een mooie voetbalwedstrijd te gaan. Net op het centraal station aangekomen werd ik al gelijk bijna bestolen. Toen ik op de lopende band stond merkte ik opeens dat er een mevrouw aan mijn tas zat te fruttelen. Nadat ik me omdraaide hield ze snel op en keek ze weg. Hoewel ik graag zou willen zeggen dat ik de held heb uitgehangen, ben ik gewoon snel weggelopen. Toen ik even later omkeek zag ik d’r met een portemonnee van iemand anders in haar handen staan. Helaas voor de zakkenrolster hadden ook deze mensen het door en werd ze vervolgens wél aangesproken door een man. Kans gemist.

Maar goed: Milan-Inter, ook wel bekend als Il Derby della Madonnina en de Milanese derby, stelde niet teleur. Doordat Milan thuisspeelde waren de fans van Inter, waaronder ik, in het ondertal. Toen de thuisploeg scoorde werd ik dan ook aangevlogen door een fanatiek fan achter me. “Rete”. Gelukkig maakte Inter in de tweede helft gelijk en kon ik zoete wraak nemen. Dat kon de Milanista wel waarderen en na de wedstrijd konden we ons allebei dan ook wel vinden in het resultaat. Foto’s van de wedstrijd staan op de bekende plek.

Vooropig red ik me hier prima en, hoewel ik wel zin heb om even in Nederland te zijn, mijn vrienden en ouders te zien en een frikandelletje speciaal te eten, heb ik het voorlopig nog niet gezien in Italië. Vanaf januari zit ik voor drie maanden in Firenze en daarna ga ik vermoedelijk een tijdje werken in Rome. Meui!

Wilhelm